Απολογούμαι αδερφοί εν Βούδα και Ζαρατούστρα και βάνω(sic) πονήματα άλλων:
Πάρτε ένα φοβερό από Κασσιμάτη-Καθημερινή
Το αρχέτυπο του αιωνίου φοιτητήΗ ιστορία της απίστευτης περίπτωσης του Γερμανού βαρώνου φον Ζέκεντορφ δημοσιεύθηκε προχθές στο έγκυρο εβδομαδιαίο φύλλο της Γερμανίας Die Zeit. Αξίζει της προσοχής σας, διότι ο άνθρωπος αυτός είναι το υπόδειγμα του αιώνιου φοιτητή, καθώς σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης επί σαράντα πέντε χρόνια, χωρίς ακόμη να έχει πάρει δίπλωμα.
Γεννήθηκε σε μια πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια της Φρανκονίας το 1944, εννέα μήνες προτού ο πατέρας του, συνταγματάρχης της Βέρμαχτ, σκοτωθεί στη Λαγκάρντ της νότιας Γαλλίας. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στο Μόναχο, όπου ανακάλυψε τα δύο πράγματα στα οποία επρόκειτο να αφιερώσει τη ζωή του: τα κορίτσια και τις σπουδές χωρίς σκοπό και τέλος. Η μητέρα του (πρωσικής καταγωγής - τι περιμένατε;) εμπόδισε τον γάμο του με συμφοιτήτριά του χαμηλότερης κοινωνικής προέλευσης και ανέθεσε στον οικογενειακό ψυχαναλυτή να τον μεταφέρει με το ζόρι στη Ζυρίχη, όπου και τον εμπιστεύθηκε σε έναν καθηγητή της φιλοσοφίας. Ξεκίνησε σπουδάζοντας κινέζικα, αλλά γρήγορα στράφηκε στη φιλοσοφία και αργότερα στη μελέτη της ποίησης, στη λατινική φιλολογία και τις ανατολικές γλώσσες, συμπληρώνοντας ώς σήμερα ενενήντα εξάμηνα στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Ταυτοχρόνως, μελέτησε εμβριθώς και το αντίθετο φύλο, με πολλές εκπροσώπους του οποίου συνήψε σχέσεις, καμία των οποίων δεν διήρκεσε πολύ.
Οσοι γνωρίζουν τον βαρώνο φον Ζέκεντορφ περιγράφουν έναν άνθρωπο που μιλάει με μεγάλη άνεση λατινικά και αρχαία ελληνικά, που συνηθίζει να διανθίζει τον λόγο του με ρήσεις φιλοσόφων, αλλά είναι παντελώς άχρηστος σε πρακτικά ζητήματα. Το τελευταίο δεν εκπλήσσει, διότι αυτό εκμεταλλεύθηκε η θεία του, στην οποία η μητέρα του εμπιστεύθηκε τη διαχείριση της περιουσίας τους μετά τον θάνατό της. Ομως η θεία ξάφρισε τους λογαριασμούς της οικογενείας και εξαφανίσθηκε το 2001, αφήνοντας πίσω της και ένα χρέος 400.000 ευρώ. Ετσι, ο φιλομαθής βαρώνος υποχρεώθηκε να πουλήσει όλη την ακίνητη περιουσία του και τις οικογενειακές συλλογές και επέστρεψε στη γενέτειρά του στο Ομπερτσεν και στο οικογενειακό Schloss (πρόκειται γι’ αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν Chateau), του οποίου όμως μόνον τρία δωμάτια είναι κατοικήσιμα. Προσφάτως έκανε αίτηση για επίδομα απορίας, ωστόσο δεν του αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα, καθώς ο νόμος ορίζει ότι ο δικαιούχος δεν πρέπει να έχει ακίνητη περιουσία της οποίας η αξία να υπερβαίνει τα 2.500 ευρώ. Ευτυχώς, ο ήρωάς μας έχει τη δυνατότητα να πωλήσει το Schloss, που οπωσδήποτε θα του αποφέρει ένα σοβαρό ποσό. Τονίζω το «ευτυχώς», διότι σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να παραβεί τις αρχές του και να πιάσει δουλειά...
