Τελευταία ανάρτηση.Κλείνουμε για να μη γίνουμε αυτά που σιχαινόμαστε

Τέλος τα ανώνυμα μπλογκ για τον γράφοντα...

...Αφήνουμε το χώρο σε όσους δεν είναι της δουλειάς και νομίζουν ότι μπορούν μέσω blog,οργάνωσης και αμφίβολων θεωριών να "καθαρίσουν τους κακομούτσουνους".Να καθαρίσουν όσους διαφωνούν.Να φτιάξουν συνομωσίες.Να πουν στον κόσμο πως να κάνει τη δουλειά του.Καλώς ή κακώς ήρθε η εποχή που απλά αρκεί να βάζεις το ονοματάκι σου για να θεωρείσαι έγκυρος και να μη φοράς κουκούλα.Η μπλογκόσφαιρα έχει τη χρήση της κι αυτή,βγάζει άποψη αλλά όχι από όσους έχουν σαν επάγγελμα τη δημοσιογραφία.Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει μια φόρμουλα για το ποιος είναι ο δημοσιογράφος και ποιος όχι.Άρα είναι αρκετό να είναι κάποιος "που γράφει δημόσια αλλά που βάζει από κάτω το ονοματάκι του".

Δυστυχώς έχω ξαναπεί ότι η κατάρα αυτής της χώρας είναι πως τις μεγάλες αλήθειες τις λένε οι...Πάγκαλοι!Ο αχαρακτήριστος υπουργός είναι ο άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να έχει κρυφτεί από παντού όχι γιατί είναι πιο πολύ διεφθαρμένος από άλλους ή γιατί δεν έχει πράγματα να πει.Αντίθετα.ΓΙΑΤΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.Δυστυχώς τα πράγματα οδηγήθηκαν στο σημερινό σημείο,όπου κάποιοι άνθρωποι για να κάνουν καλό στη χώρα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ.
Εχει δίκιο όμως μέχρι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΛΕΞΗΣ σε ότι έγραψε στο τελευταίο του άρθρο παρέμβαση στην Καθημερινή για το ρόλο της δημοσιογραφίας σήμερα,για τα blog και για το πολίτευμα και όσους απλά δεν επιθυμούν την ελευθερία.Το ξέρω ότι η τελευταία ανάρτηση να είναι...Παγκαλος δεν είναι και ότι καλύτερο και ότι κάποιοι θα απογοητευτούν αλλά ίσως να είναι καλύτερα έτσι γιατί οι αλήθειες κρατούν περισσότερο όταν τις λένε αμφιλεγόμενοι χαρακτήρες.Διαβάστε:

"Η ενημέρωση και οι εφημερίδες στην εποχή των blogs

Tου Θεοδωρου Παγκαλου*
Εχει πλέον ζωτική σημασία να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για ένα θέμα που απειλεί τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, αλλά και κριτικής της εξουσίας και συνεπώς τον χαρακτήρα και το μέλλον της Δημοκρατίας μας.
Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς και χωρίς, φυσικά, να υπογράφεις. Αυτή, ακριβώς, η ανωνυμία μετέτρεψε τα blogs από έμβλημα της ελευθερίας της έκφρασης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, στο απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας. Οσο πιο απίθανη, όσο πιο μυστικιστική, όσο πιο παράλογη, όσο πιο πολύ απευθύνεται στους πιο ανομολόγητους φόβους του ασυνείδητου, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες έχει μια θεωρία συνωμοσίας να εξαπλωθεί σε χιλιάδες mail μέσω της μεθόδου chain-mails.
Η ανωνυμία των blogs δικαιολογείται με το επιχείρημα του φόβου: ο απλός πολίτης γράφει ανώνυμα γιατί (υποτίθεται ότι) η εξουσία καραδοκεί για να τον κυνηγήσει. Ετσι καλλιεργείται η ρουφιανιά και καθαγιάζεται η μαύρη κουκούλα. Οποιοσδήποτε μπορεί ανώνυμα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να έχει καμία ευθύνη ούτε γι’ αυτό που γράφει ούτε για τον τρόπο που το γράφει. Ο δημόσιος λόγος των blogs είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας. Εξαντλείται, πολλές φορές, στα βασικά ρήματα (κατά προτίμηση όσα έχουν σχέση με σεξουαλικές πράξεις) και τις συνήθεις βρισιές.
Πλεονέκτημα των blogs (ανώνυμων και επώνυμων) είναι η αμεσότητα της πληροφορίας. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά από το συμβάν μπορούν να δημοσιοποιήσουν την είδηση. Σε συνδυασμό με τις κάμερες των κινητών τηλεφώνων έχει, έτσι, αλλάξει και η ίδια η φύση του «δημόσιου γεγονότος», δηλαδή του γεγονότος που αξίζει να απασχολήσει την κοινή γνώμη. Και αυτό συμβαίνει διότι τα blogs δεν μπορούν να αξιολογήσουν ένα γεγονός ούτε να αντισταθούν στις φήμες αφού αυτές τα τρέφουν. Η πρόσφατη απεργία του Τύπου ανέδειξε ακριβώς αυτή τη διάσταση, αφού ελλείψει εφημερίδων όλοι στράφηκαν σ’ αυτά για να μάθουν νέα με αποτέλεσμα να οργιάσουν κάθε είδους φήμες. Γι’ αυτό και όσες εφημερίδες κινούνται στη λογική των ανώνυμων blogs διαπράττουν στρατηγικό λάθος, όπως κάνουν και όσοι δημοσιογράφοι γράφουν άρθρα κάνοντας συρραφή πληροφοριών από τα blogs. Ο Τύπος δεν απειλείται από τα blogs, αν επιμείνει στις αναλύσεις και τη διασταύρωση των γεγονότων παρέχοντας έτσι αξιόπιστη και έγκυρη πληροφορία.
Ο Δούρειος Ιππος που οδηγεί στην καταστροφή εφημερίδων είναι η εσχάτως αποκτηθείσα συνήθεια, ειδικά νεαρών δημοσιογράφων, οι οποίοι αντιμέτωποι με τον τρόμο της λευκής σελίδας (ή, μάλλον, της λευκής οθόνης του υπολογιστή), καταφεύγουν στην άκριτη συρραφή «ειδήσεων» από τα blogs για να γράψουν το «άρθρο» τους. Δυστυχώς, τον εξευτελισμό αυτό, εσχάτως, έχουν υποστεί και ιστορικές εφημερίδες. Είναι η συνέχεια της νέας μόδας στα πανεπιστήμια, να συγγράφονται επιστημονικές εργασίες με πηγή τη Wikipedia.
Ετσι, όμως, οι εφημερίδες δίνουν εκ των υστέρων στα ανώνυμα blogs αυτό ακριβώς που τους λείπει για να κυριαρχήσουν και να επιβάλλουν τις αντιλήψεις τους. Εγκυρότητα και αξιοπιστία. Αυτοεξευτελιζόμενος ο Τύπος με τέτοιο τρόπο, αυτοκτονεί. Αυτοκτονεί από ραθυμία και από την αποδοχή της ήσσονος προσπαθείας. Αυτή είναι η πραγματική απειλή. Διότι όποιος φλερτάρει με τον Διάβολο τελικά θα υποκύψει σ’ αυτόν.
Τα ανώνυμα blogs ελάχιστη σχέση έχουν με την δημοσιογραφία των πολιτών. Συνήθως, πίσω τους κρύβονται συγκεκριμένοι «δημοσιογράφοι» που διακρίθηκαν και διακρίνονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δημοσιογραφία. Ηδη παράγουν μια ολόκληρη γενιά «δημοσιογράφων» που θεωρούν την ηθική και τη δεοντολογία κάτι κακό και εντελώς άχρηστο. Προτιμούν να πλουτίσουν εκβιάζοντας μέσω του γνωστού κύκλου: η είδηση πρώτα δημοσιεύεται στο δικό τους «δέντρο» ανώνυμων blogs (έτσι βλέπεις το ίδιο κείμενο σε 20 blogs), μετά περνά σε κάποια περιθωριακή εφημερίδα και μετά σε κάποιο παράνομο τηλεοπτικό σταθμό. Η επιτυχία τους είναι όταν τη δουν γραμμένη σε κάποια έγκυρη εφημερίδα.
Η πλήρης ανομία στον χώρο της ενημέρωσης, συμβατικής και ηλεκτρονικής, έχει μετατρέψει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε ένα «πλυντήριο» για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος που μόνο με το ποδόσφαιρο μπορεί να συγκριθεί.
Σήμερα, το καλύτερο δίκτυο blogs (πάντα ανώνυμο) το διαθέτουν διάφοροι εκβιαστές και οι ακροδεξιοί που δεν έχουν αποδεχθεί τα κοινοβουλευτικά πλαίσια. Και αυτό γίνεται στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης. Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο δεν υποχρεώνει ούτε καν την αναγραφή του ονόματος του διαχειριστή ενός blog. Αν κάποιος κερδίζει τελικά από την ανωνυμία είναι οι εκβιαστές, όχι οι πολίτες. Τα ανώνυμα blogs δεν είναι «δημοσιογραφία των πολιτών», αλλά «δημοσιογραφία των εκβιαστών». Η δημοκρατία βασίζεται στην ισηγορία, την ισονομία και την παρρησία. Χωρίς παρρησία δεν υφίσταται ούτε πραγματική ούτε ηλεκτρονική εκκλησία του δήμου, αλλά ένα πλήθος φοβισμένων πολιτών που χειροκροτούν κάθε φορά που τα «λιοντάρια» ξεσκίζουν κάποιον, όχι γιατί τους αρέσει το θέαμα, αλλά γιατί ανακουφίζονται που δεν είναι οι ίδιοι το θύμα."
 
Δυστυχώς αναγκάστηκα να βάλω για το τέλος ένα κείμενο του... Πάγκαλου και μάλιστα ένα που έχει παράδειγμα από το ποδόσφαιρο!Ποιος ο Πάγκαλος να μιλάει για ποδόσφαιρο που ξέρουμε με ποιον είναι και με ποιον πάει και βλέπει ποδόσφαιρο... Ας είναι.Έτσι ίσως γίνει κατανοητό από όσους φίλους με διάβαζαν καιρό το σημείο χωρίς επιστροφή όπου νομίζω ότι είμαστε.

ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ!ΠΑΝΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΞΑΝΑ-ΚΑΠΟΤΕ.End of story!

ΧΑ,ΧΑ,ΧΑ!Ναι μωρή Ελλάδαρα!Τρέλανέ μας!

Και να μην υπήρχες έπρεπε να σε είχαμε ανακαλύψει!(Δεν έχω πολύ χρόνο αλλά για κάτι τέτοια πρέπει να κάνω έστω ένα copy-paste)

“Έκαναν φτερά” τα στοιχεία για τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

 Απίστευτο και όμως αληθινό! Τα πειστήρια για τις παράνομες δοσοληψίες της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ χάθηκαν με έναν άκρως περίεργο τρόπο από τα γραφεία που είχαν παραχωρηθεί στις επιθεωρήτριες Δημόσιας Διοίκησης που διερευνούσαν την εν λόγω υπόθεση.

 

Οι δύο συνεργάτιδες του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ.Λέανδρου Ρακιντζή είχαν εγκατασταθεί σε κτίριο της ΔΕΗ στο κέντρο της Αθήνας, όπου παρελάμβαναν τιμολόγια που αφορούσαν πληρωμές της ΔΕΗ στη ΓΕΝΟΠ. Τα τιμολόγια τα μετέφεραν σε άλλο χώρο, όπου και τα έβγαζαν φωτοτυπίες, όμως όταν το απόγευμα της Τρίτης θέλησαν να συγκεντρώσουν όλη τη δουλειά που είχαν κάνει, οι δύο κυρίες έμειναν με το στόμα ανοιχτό, όταν διαπίστωσαν πως τα φωτοαντίγραφα, αλλά και προσωπικά τους έγγραφα είχαν εξαφανιστεί.

Η μία από τις δύο επιθεωρήτριες μετέβη στο αστυνομικό τμήμα στη Ομόνοια και κατήγγειλε το περιστατικό, σύμφωνα με την εφημερίδα «Η Καθημερινή».

Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Νίκος Φωτόπουλος, μιλώντας στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Πρώτη Γραμμή» έκανε λόγο για προβοκάτσια και τόνισε: «Δεν φοβόμαστε και δεν ανησυχούμε για την έρευνα του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζή» και κάλεσε την κυρία που καταγγέλλει ότι χάθηκαν τα πειστήρια να εμφανιστεί στα γραφεία του συνδικάτου, έτσι ώστε να της δοθούν τα συγκεκριμένα στοιχεία.

Οι χρηματοδοτήσεις της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είπε πως είναι νόμιμες, ενώ η ΔΕΗ σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για σοβαρό επεισόδιο, τονίζοντας πως διεξάγει έρευνα στα γραφεία της επιχείρησης, από όπου λέγεται πως «έκαναν φτερά» τα πειστήρια για τις παράνομες δοσοληψίες.

Το περιστατικό ωστόσο δεν φαίνεται να θέτει σε κίνδυνο την έρευνα του κ. Λέανδρου Ρακιντζή, σύμφωνα με πηγές της ΔΕΗ, καθώς είναι εύκολο όπως λένε να βρεθούν τα πρωτότυπα των φωτοαντιγράφων που εκλάπησαν.

Ο γενικός επιθεωρητής Δημοσίας Διοίκησης ζήτησε παράταση του χρόνου παράδοσης της έκθεσης, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα νέα στοιχεία, που αφορούν στις παράνομες δοσοληψίες του συνδικάτου.

NAI ΛΕΜΕ!ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!

 

Τι να κανω δεν προλαβαίνω...

Απολογούμαι αδερφοί εν Βούδα και Ζαρατούστρα και βάνω(sic) πονήματα άλλων:

Πάρτε ένα φοβερό από Κασσιμάτη-Καθημερινή

Το αρχέτυπο του αιωνίου φοιτητήΗ ιστορία της απίστευτης περίπτωσης του Γερμανού βαρώνου φον Ζέκεντορφ δημοσιεύθηκε προχθές στο έγκυρο εβδομαδιαίο φύλλο της Γερμανίας Die Zeit. Αξίζει της προσοχής σας, διότι ο άνθρωπος αυτός είναι το υπόδειγμα του αιώνιου φοιτητή, καθώς σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης επί σαράντα πέντε χρόνια, χωρίς ακόμη να έχει πάρει δίπλωμα.
Γεννήθηκε σε μια πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια της Φρανκονίας το 1944, εννέα μήνες προτού ο πατέρας του, συνταγματάρχης της Βέρμαχτ, σκοτωθεί στη Λαγκάρντ της νότιας Γαλλίας. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στο Μόναχο, όπου ανακάλυψε τα δύο πράγματα στα οποία επρόκειτο να αφιερώσει τη ζωή του: τα κορίτσια και τις σπουδές χωρίς σκοπό και τέλος. Η μητέρα του (πρωσικής καταγωγής - τι περιμένατε;) εμπόδισε τον γάμο του με συμφοιτήτριά του χαμηλότερης κοινωνικής προέλευσης και ανέθεσε στον οικογενειακό ψυχαναλυτή να τον μεταφέρει με το ζόρι στη Ζυρίχη, όπου και τον εμπιστεύθηκε σε έναν καθηγητή της φιλοσοφίας. Ξεκίνησε σπουδάζοντας κινέζικα, αλλά γρήγορα στράφηκε στη φιλοσοφία και αργότερα στη μελέτη της ποίησης, στη λατινική φιλολογία και τις ανατολικές γλώσσες, συμπληρώνοντας ώς σήμερα ενενήντα εξάμηνα στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Ταυτοχρόνως, μελέτησε εμβριθώς και το αντίθετο φύλο, με πολλές εκπροσώπους του οποίου συνήψε σχέσεις, καμία των οποίων δεν διήρκεσε πολύ.
Οσοι γνωρίζουν τον βαρώνο φον Ζέκεντορφ περιγράφουν έναν άνθρωπο που μιλάει με μεγάλη άνεση λατινικά και αρχαία ελληνικά, που συνηθίζει να διανθίζει τον λόγο του με ρήσεις φιλοσόφων, αλλά είναι παντελώς άχρηστος σε πρακτικά ζητήματα. Το τελευταίο δεν εκπλήσσει, διότι αυτό εκμεταλλεύθηκε η θεία του, στην οποία η μητέρα του εμπιστεύθηκε τη διαχείριση της περιουσίας τους μετά τον θάνατό της. Ομως η θεία ξάφρισε τους λογαριασμούς της οικογενείας και εξαφανίσθηκε το 2001, αφήνοντας πίσω της και ένα χρέος 400.000 ευρώ. Ετσι, ο φιλομαθής βαρώνος υποχρεώθηκε να πουλήσει όλη την ακίνητη περιουσία του και τις οικογενειακές συλλογές και επέστρεψε στη γενέτειρά του στο Ομπερτσεν και στο οικογενειακό Schloss (πρόκειται γι’ αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν Chateau), του οποίου όμως μόνον τρία δωμάτια είναι κατοικήσιμα. Προσφάτως έκανε αίτηση για επίδομα απορίας, ωστόσο δεν του αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα, καθώς ο νόμος ορίζει ότι ο δικαιούχος δεν πρέπει να έχει ακίνητη περιουσία της οποίας η αξία να υπερβαίνει τα 2.500 ευρώ. Ευτυχώς, ο ήρωάς μας έχει τη δυνατότητα να πωλήσει το Schloss, που οπωσδήποτε θα του αποφέρει ένα σοβαρό ποσό. Τονίζω το «ευτυχώς», διότι σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να παραβεί τις αρχές του και να πιάσει δουλειά...

Ενα πολύ καλό -αριστερό -άρθρο για την αραβική εφύπνιση

Επέστρεψε ο Παπακωνσταντίνου και δίνει πολλές εξηγήσεις...

Ειδικά εκεί που παραδέχεται ότι πρόκειται για ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΑΒΙΚΗ αφυπνιση και ένα "εσωτερικό εθνικισμό" πολλών διαφορετικών χωρών.Διαβάστε το, είναι εξαιρετικό.Αλλά το ερώτημα παραμένει:Η Δύση-όποια κι αν είναι τα ανομολόγητα συμφέροντά της-πρέπει να αφήσει να καθαρίσουν οι λαοί μόνοι τους τις διαφορές τους εσωτερικά;Και να κερδίσει ο πιο δυνατός και ο πιο εξοπλισμένος ή αποφασισμένος=φανατικός;

"Η αραβική εξέγερση κι οι ψεύτικοι φίλοι της

Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Σε ιστορικών διαστάσεων γεγονός αναδεικνύεται η αραβική εξέγερση. Aν και διανύει ήδη τον τέταρτο μήνα της, συνεχίζει να επεκτείνεται σαν χιονοστιβάδα, με τον δικτάτορα Σάλεχ της Υεμένης έτοιμο να συνοδεύσει τους Μπεν Αλι και Μουμπάρακ στην έξοδο και το καθεστώς της Συρίας να δέχεται ισχυρούς κραδασμούς. Αν και η κατεύθυνση των εξελίξεων δεν είναι δεδομένη -ιδίως μετά την αιματηρή αντεπανάσταση του Καντάφι και την ξένη επέμβαση στον λιβυκό εμφύλιο- φαίνεται ότι βαίνουμε προς τεκτονικού χαρακτήρα ανατροπές στην περιοχή με την εντονότερη γεωπολιτική αστάθεια και τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα του πλανήτη.
Η πρώτη Αραβική Εξέγερση του 1916-1918, υπό τον Σαρίφ Χουσεΐν είχε στόχο τη χειραφέτηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη συγκρότηση μεγάλου, ανεξάρτητου κράτους των Αράβων, από το Αλέπο μέχρι το Αντεν. Για τον σκοπό αυτό, οι Αραβες συμμάχησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τους Αγγλογάλλους, οι οποίοι πολεμούσαν τους συμμάχους των Γερμανών, Οθωμανούς. Ωστόσο, Γάλλοι και Βρετανοί, με τη διαβόητη συμφωνία Σάικς- Πικό, διαμοίρασαν τα αραβικά εδάφη σε προτεκτοράτα, ενώ η διακήρυξη του Μπάλφουρ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με την υπόσχεση για εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη.
Η αποδυνάμωση των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πυροδότησε τη δεύτερη αραβική αφύπνιση. Τα αραβικά κράτη που προέκυψαν αναγκάσθηκαν, στο περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου, να επιλέξουν όχθη. Οι συντηρητικές μοναρχίες αναζήτησαν προστασία στις ΗΠΑ, ενώ τα κοσμικά, εκσυγχρονιστικά καθεστώτα του παναραβισμού, τύπου Νάσερ ή Μπάαθ, βρήκαν στήριξη στην ΕΣΣΔ. Οι στρατιωτικές ήττες από το Ισραήλ και η υποταγή των αραβικών κρατών στην Pax Americana, με ορόσημο τον πρώτο πόλεμο κατά του Ιράκ, το 1992, κατέδειξαν την αποτυχία και των δύο εκδοχών της ανάπηρης, αραβικής ανεξαρτησίας.
Το τρίτο κύμα της αραβικής αφύπνισης εμφανίζει ριζικές διαφορές με τα προηγούμενα: δεν ξεκίνησε από τα πάνω -από φωτισμένους αξιωματικούς ή παράτολμους φύλαρχους- αλλά από τα κάτω, από τους ανώνυμους φοιτητές της Ταχρίρ και της Σαναά, τους βιομηχανικούς εργάτες της Μαχάλα και του Σουέζ, τους μηχανικούς και τους δικηγόρους της Βεγγάζης. Δεν προέταξε αλυτρωτικούς, εθνικούς στόχους εναντίον του Ισραήλ και των Δυτικών υποστηρικτών του, αλλά τις λαϊκές, δημοκρατικές απαιτήσεις μιας εσωτερικής, «κοινωνικής Ιντιφάντα».
Ωστόσο, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ιμπέρ Βεντρίν, έχει δίκιο όταν βλέπει στα δραματικά γεγονότα των ημερών μας την «Αυγή ενός νέου αραβικού εθνικισμού» (Financial Times, 28/3/2011). Και μόνο η ταχύτητα εξάπλωσης της πυρκαγιάς, από την Τύνιδα μέχρι το Αντεν, αποτελεί ένδειξη ανθεκτικότητας του μεγάλου «αραβικού έθνους», που διεκδικεί μια καλύτερη ένταξη στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, υπερβαίνοντας τον κατακερματισμό και την απολυταρχία που το καταδικάζουν σε περιθωριοποίηση. Η αναγέννηση του νασερισμού στην Αίγυπτο, το πέρασμα ιστορικών στελεχών των Ελεύθερων Αξιωματικών με τη λιβυκή επανάσταση, ο σημαντικός ρόλος των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ιορδανία και στην Υεμένη, ενισχύουν αυτό το συμπέρασμα.
Η Δύση και το Ισραήλ υποδέχθηκαν με ψυχρότητα τις αραβικές εξεγέρσεις, καθώς βολεύονταν μια χαρά με τους Μουμπάρακ, Καντάφι, Σάλεχ, και πάει λέγοντας. Ο πιο άμεσος φόβος ήταν μια εξέλιξη «α λα Ιράν»: ύστερα από έναν πρώτο γύρο, λαϊκής - δημοκρατικής επανάστασης με αστική - κοσμική ηγεσία, να ακολουθήσει ένας δεύτερος, που θα φέρει στην εξουσία ένα ριζοσπαστικό Ισλάμ - αυτή τη στιγμή, τη μόνη οργανωμένη, σε πανεθνική κλίμακα, δύναμη στις περισσότερες αραβικές χώρες.
Το στοίχημα για τις μεγάλες δυνάμεις είναι αν θα καταφέρουν να «πειθαρχήσουν» την αραβική εξέγερση, με ένα συνδυασμό μέσων: τον έλεγχο της εκρηκτικά αβέβαιης μεταπολίτευσης από τον στρατό (Αίγυπτος, Τυνησία, Υεμένη), την ανοχή - συνενοχή στην καταστολή εξεγέρσεων από συμμαχικά στρατεύματα (της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν) και την «απαγωγή» της λιβυκής εξέγερσης μέσω μιας ξένης επέμβασης, που οδηγεί στην εξουθένωση και των δύο στρατοπέδων και ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση «ειρηνοποιών».

Ωστόσο, ακόμη κι αν η αραβική εξέγερση λυγίσει κάτω από το τεράστιο βάρος της αποστολής της, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Οι όποιοι αυριανοί ηγέτες του αραβικού κόσμου θα αναγκασθούν να κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις στις μάζες που έσπασαν το φράγμα του φόβου και ωρίμασαν πολιτικά, μέσα σε τρεις μήνες, όσο δεν θα ωρίμαζαν μέσα σε μια ζωή. Οσο για την Αμερική και το Ισραήλ, πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα έχουν απέναντί τους πιο διεκδικητικά κράτη, με μεγαλύτερη πολιτική και ηθική ισχύ. Οπως οι πλημμυρίδες του Νείλου, η αραβική εξέγερση είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, που κάποτε θα καταλαγιάσει, αλλά μόνο αφού γονιμοποιήσει όλη την περιοχή γύρω του."

Μπα θα είναι ψέματα του Ιμπεριαλισμού...

Αλλά,ξέχασα,έπρεπε να αφήσουν τον Καντάφι να "διευθετήσει
μόνος του τα θέματα" του λαού του"

 

Περισσότεροι από 400 άνθρωποι αγνοούνται στη Λιβύη

Από τη στιγμή που ξεκίνησε η εξέγερση κατά του Καντάφι. Περισσότεροι από 400 άνθρωποι αγνοούνται στην ανατολική Λιβύη από την έναρξη της εξέγερσης κατά του Μουάμαρ Καντάφι πριν από έξι εβδομάδες και εκφράζονται φόβοι ότι πολλοί από αυτούς μπορεί να έχουν δολοφονηθεί ή συλληφθεί από τις κυβερνητικές δυνάμεις, υποστηρίζουν αξιωματούχοι των ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Οι συγγενείς των αγνοούμενων έχουν αναρτήσει αφίσες με τις φωτογραφίες τους και τηλέφωνα επικοινωνίας στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων κάνοντας έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι για την τύχη τους να δώσει πληροφορίες.
Περισσότερες από 120 αφίσες έχουν αναρτηθεί στους τοίχους και στην πύλη εισόδου ενός νοσοκομείου. Τουλάχιστον τέσσερις από τους αγνοούμενους φοράνε στρατιωτική στολή στις φωτογραφίες.
Εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι μεταξύ των αγνοουμένων είναι τέσσερις Λίβυοι γιατροί και τρεις δημοσιογράφοι. Οι περισσότεροι όμως είναι άνεργοι νέοι, οι οποίοι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσουν με τους αντικαθεστωτικούς ή τους είχαν απλά προσφέρει τη στήριξή τους. Άλλοι φέρεται ότι έχουν συλληφθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας του Καντάφι.
Στα γραφεία της Ερυθράς Ημισελήνου της Λιβύης, στη Βεγγάζη, ο συντονιστής των υποθέσεων αγνοούμενων Όμαρ Μπουντάμπους και η ομάδα του από δέκα εθελοντές, συντάσσουν λίστες, παίρνοντας συνεντεύξεις από συγγενείς και επισκεπτόμενοι νοσοκομεία της Βεγγάζης και της Ατζνταμπίγια, μία πόλη στο Νότο, που έχει αλλάξει αρκετές φορές χέρια στη διάρκεια των συγκρούσεων.
Ο ίδιος έχει καταγράψει 353 αγνοούμενους από τη Βεγγάζη και τα προάστιά της, 17 από την Ατζνταμπίγια, 21 από την Αλ Μπάιντα, μία πόλη στα βορειοανατολικά, και 22 από το χωριό Τίκρα.
Ο Μπουντάμπους εξηγεί ότι στους αγνοούμενους περιλαμβάνονται μαθητές και εργαζόμενοι, οι οποίοι είχαν ενταχθεί στις τάξεις των αντικαθεστωτικών, αλλά οι περισσότεροι ήταν άνεργοι.
Ωστόσο, κάποιες οικογένειες είχαν λάβει τηλεφωνήματα από τους στρατιώτες του Καντάφι στο κινητό τους σχετικά με την τύχη των αγνοούμενων, που τους πληροφορούσαν ότι κρατούνται στη φυλακή.
Οι καλούντες συχνά χρησιμοποιούσαν προσβλητική γλώσσα και τους ζητούσαν τη διεύθυνσή τους, είπε ο ίδιος.
Ο Πίτερ Μπούκαερτ, διευθυντής επειγουσών καταστάσεων της οργάνωσης Human Rights Watch, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην ανατολική Λιβύη, δήλωσε ότι κάποιοι από τους αγνοούμενους εθεάθησαν τελευταία φορά στα χέρια των κυβερνητικών δυνάμεων.
Η οργάνωση Human Rights Watch συνεργάζεται με την Ερυθρά Ημισέληνο στην έρευνα για τον εντοπισμό των αγνοούμενων.
Αναφέρεται σε μία περίπτωση κατά την οποία τουλάχιστον 14 άνθρωποι, ανάμεσά τους ένας γνωστός γιατρός και ένας οδηγός ασθενοφόρου, αγνοούνται από τις 19 Μαρτίου, ενώ μία νοσοκόμα της οργάνωσης σκοτώθηκε.
Μαρτυρίες αναφέρουν ότι τελευταία φορά που τους είδαν κρατούνταν από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Μπουντάμπους, μόνο 15 υποθέσεις αγνοουμένων είχαν αίσιο τέλος.

Και διηγώντας τα να κλαις...

Διαδήλωση κατά της κάρτας του πολίτη από Ελληναράδες και Θρησκόληπτους

Το νέο:
Περίπου 2.000 άτομα που αντιδρούν στα σχέδια για την Κάρτα του Πολίτη συγκεντρώθηκαν το απόγευμα της Κυριακής στο Πεδίο του Άρεως και κινήθηκαν προς τη Βουλή μέσω της οδού Σταδίου. Κλειστό αυτή την ώρα το κέντρο της Αθήνας.



Το έχω ξαναπεί:Όλοι αυτοί που ξεσηκώνονται κατα του 666 δεν λένε ότι είναι στις Γραφές να κυριαρχήσει ο Αντίχριστος και να τον διώξει ο Χριστός;Τότε γιατί ξεσηκώνονται αφού είναι στις Γραφές ότι νομοτελειακά ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΤΣΑΜΠΑ;Δεν βγαίνει νόημα όπως με όλες τις ιδεοληψίες άλλωστε.Τουλάχιστον οι αντίστοιχοι φανατικοί προτεστάντες κάνουν το αντίστροφο.Υπερτονίζουν τις "αμαρτίες" των ανθρώπων ώστε να τσαντιστεί ο Αγαθός Θεούλης και να έρθει η συντέλεια νωρίτερα!Διαλέγετε παλαβομάρα και παίρνετε!

Να γιατί δεν χρειάζονται τα παιδιά στις παρελάσεις...

Μου το μετέφερε ένας καθηγητής

Ξέρετε πως επιλέγονται οι πιτσιρικάδες που παίρνουν μέρος στις παρελάσεις πια(μιλάμε για τα λυκειόπαιδα);Με τη βαθμολογία;Με το ύψος; Μπα σας γελάσανε.Πάει με τις απουσίες!
Τι,μείνατε κάγκελο;Γνωστός μου καθηγητής σε φροντιστήριο μου μετέφερε ότι ρώτησε τα παιδιά(β' λυκείου) ποιος θα πάει στην παρέλαση.Σήκωσε το χέρι ένας! Όταν ρώτησε να μάθει γιατί τα υπόλοιπα παιδιά του είπαν πως "δεν έχουν κινητρο"!Και τι κίνητρο είναι αυτό που χρειάζονται;"Να, επειδή τα παιδιά δεν πάνε υποχρεωτικά κάποια σχολεία δίνουν κίνητρο σε όποιον έχει απουσίες και συμμετάσχει να του σβήσουν 15 απουσίες"!
Δεν άκουσα,πως είπατε;Ορίστε;Μάλιστα.
Για να συντηρηθεί λοιπόν η γελοιότητα των σχολικών παρελάσεων με παιδιά που δεν έχουν δουλειά να περπατάνε με στρατιωτικό βήμα,φτάσαμε και στη γελοία πριμοδότηση της συμμετοχής.Καμιά απορία λοιπόν που τα πιο περήφανα παιδιά χτες ήταν κανα δυο παρέες από-προφανως-αντιφρονούντες που κόλαγαν αυτοκόλλητα αντι-κρατικά και κατά του νοήματος των ημερών.Κι εγώ στην ηλικία τους αυτό θα έκανα,εκτός κι αν είχα καμιά κοπέλα στην παρέλαση και δεν ήθελα να τη στενοχωρήσω.

Η όλη γελοιότητα, δε, έχει και κάτι το σουρεαλιστικό.Δηλαδή ένα αριστούχο μαθητή με μια σημαία να οδηγεί πολλά μαγκάκια με απουσίες... Δεν ξέρω αν εδώ επιβεβαιώνεται αυτό που μας έλεγαν στους πεζοναύτες ότι δηλαδή "καλύτερα μια αγέλη ελαφιών με αρχηγό ένα λιοντάρι, παρά μια αγέλη λιονταριών με αρχηγό ένα ελάφι".Γιατί δεν ξέρω αν λιοντάρι στο σχολείο είσαι όταν έχεις απουσίες ή όταν έχει καλούς βαθμούς...