΄
΄ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΝΟΧΗΣ ΜΑΣ ΄΄
(ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ 1ο)
Με έκσταση ανακαλύπτουμε, εκατοντάδες συμπολίτισσες και συμπολίτες μας , όπως και συντοπίτισσες και συντοπίτες μας , που άλλοι σε επίπεδο Δήμου και άλλοι σε επίπεδο Περιφέρειας προσφέρονται για να υπηρετήσουν το κοινό καλό, την πρόοδο, την ανάπτυξη κ.α.
Με δύο λόγια, τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Με ορθάνοιχτο στόμα, σε φροντισμένα μπιλιετάκια, γυαλιστερά φυλλάδια και αντίστοιχες έντυπες παρουσιάσεις, παρατηρούμε μάτια που μας κοιτούν στα μάτια, καθάρια βλέμματα και καθαρά κούτελα.
Με θαυμασμό πληροφορούμαστε, για λαμπρές σπουδές, πετυχημένες καριέρες, ανιδιοτελείς προς το σύνολο προσφορές, εξαιρετικούς οικογενειακούς δεσμούς, προκομμένα, σπουδαγμένα και φιλόδοξα παιδιά, σημαντική κοινωνική συνεισφορά, κ.λ.π.
Με θάμπος μαθαίνουμε, για την πληθώρα των δράσεων και ενδιαφερόντων τους σε όλους τους τομείς που υπηρετούν το « νους υγιής εν σώματι υγιή», πάντα με πρόθεση διάχυσης αυτής της γνώσης και ενέργειας προς όλους.
Με δέος διαπιστώνουμε, άριστες δημόσιες σχέσεις, απόλυτη επαγγελματική επάρκεια και συνείδηση, συναδελφικότητα, αλληλεγγύη κ.α.
Με αγαλλίαση και έκθαμβοι, ενημερωνόμαστε για τις έγνοιες τους για τα προβλήματα της γειτονιάς και της πόλης, για την αποφασιστικότητα να υλοποιήσουν οράματα σημαντικά και να εργαστούν ακατάπαυστα προς τούτο, αδιαφορώντας για το ατομικό και οικογενειακό τους συμφέρον.
Μετά τα παραπάνω λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι να δηλώσουμε ότι αισθανόμαστε ένοχοι.
Νιώθουμε ένοχοι που με την μιζέρια μας και τα κολλημένα μυαλά μας, σε αντίθεση με αυτούς και τα σπουδαία που ευαγγελίζονται, εμείς ασχολιόμαστε με τα ασήμαντα όπως:
H τιμή στο πετρέλαιο, στο νερό, στο ρεύμα, στο τηλέφωνο, στο φάρμακο κ.α.
Η ανεργία, η υποαπασχόληση, τα ξενοίκιαστα μαγαζιά.
Το παρεμπόριο στους δρόμους, το μπάχαλο στις λαϊκές, τα παράνομα παζάρια.
Οι ουρές στο ΙΚΑ, η απουσία γιατρών στον ΟΑΕΕ, το κόψιμο των συντάξεων, το πετσόκομμα των μισθών.
Νιώθουμε ένοχοι που καταγγέλλουμε:
Το κατοχικό μνημόνιο και τους βουλευτές που το ψήφισαν.
Τις περαιώσεις, τις συνάφειες και την τριπλοφορολόγησή μας.
Τις αλυσίδες, τις πολυεθνικές και τα ολιγοπώλια.
Τις κυβερνήσεις που ξεπουλάνε σε ξένους λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια, ορυκτό πλούτο κ.λ.π.
Νιώθουμε ένοχοι που:
Τιμάμε τον απεργό και σιχαινόμαστε τον απεργοσπάστη, ο οποίος απολαμβάνει και αυτός τις κατακτήσεις του απεργού.
Στηρίζουμε τον εργάτη και όχι τον βιομήχανο.
Είμαστε με τον ναυτεργάτη και όχι με τον εφοπλιστή.
Είμαστε με τους μικρούς αγρότες και όχι με τους μανατζαραίους των ενώσεών τους και τους εμπόρους σήμερα των φωτοβολταϊκών.
Νιώθουμε ένοχοι που:
Θέλουμε το Πλατυγιάλι Ελληνικό εμπορικό λιμάνι.
Ζητάμε πόλη προσβάσιμη, με όχι γκετοποιημένη αγορά.
Εμείς λοιπόν, που μας βαραίνουν όλα τα παραπάνω, διαβάσαμε τα βιογραφικά, τα οράματα, τα προσόντα των πρόθυμων να κουραστούν ανιδιοτελώς για εμάς και διαπιστώσαμε ότι αυτά που εμείς είχαμε σαν προτεραιότητές μας, δεν συμπεριλαμβάνονται, ούτε σαν υποσημειώσεις στους οραματισμούς, στους σχολιασμούς και τις αναφορές τους.
Από την άλλη όμως, τα βιογραφικά τους είναι σπουδαία γιατί όλοι καταξιώθηκαν και πρόκοψαν με την αξιοσύνη τους, χωρίς βοήθεια από ξένες πλάτες.
Γι αυτό ζητάμε συγνώμη που με τις εμμονές μας, το παρωχημένο μας μυαλό και την οξύτητα του λόγου μας εμποδίζαμε τόσα χρόνια την πρόοδο του τόπου μας.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ε.Σ.Α.
