Εξεταστικές Περιορισμένης Ευθύνης
Μετά τα…πορίσματα που βγάλαν τα κόμματα σχετικά με το ποιον τελικά κατηγορούν και ποιον παραπέμπουν για την υπόθεση της Siemens δύο είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν αβίαστα. Το πρώτο είναι ότι όλοι τελικά σε αυτή τη χώρα έχουμε περιορισμένη ευθύνη. Οι πολιτικοί, δε, είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν μας. Πως μαζευόμαστε σε μια υπηρεσία για να κάνουμε μια ΕΔΕ για ένα συνάδελφό μας, καταλήγουμε ότι πράγματι τα άρπαξε αλλά μετά...σιωπή και ...κουφότοπος επί το Αγρινιώτικον; Ε, έτσι ακριβώς έκαναν και στη Βουλή.
Μαζευτήκανε, διαπίστωσαν ότι εκτός από τα αποδεδειγμένα 100 εκατομμύρια που ψάχναν το ελληνικό δημόσιο ζημιώθηκε και άλλα δυο δις. Βρήκαν, επίσης, ότι η μίζα από τη Siemens ήταν 10% που δινόταν κατά...8% σε υπηρεσιακούς παράγοντες(!) και 2% σε κοματόσκυλα! Έτσι απλά καθαρά και ξάστερα! Σε όλους τους χώρους! Και μάλιστα με την επισήμανση ότι η Τράπεζα της Ελλάδος και οι άλλοι οργανισμοί που απευθύνθηκαν(σ.σ. οι βουλευτές!) δεν τους διευκόλυναν και πολύ! Και το ερώτημα είναι: «Ε, και;» Ποιο είναι το συμπέρασμα; Άνοιξαν οι λογαριασμοί των κομμάτων, τουλάχιστον των αστικών που λένε ότι δέχονται έλεγχο στα οικονομικά τους;
Τώρα λένε ότι η τελική αποτίμηση θα γίνει από μια προανακριτική που θα φέρει Εξεταστική και στη συνέχεια Ειδικό Δικαστήριο. Καλώς. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά όμως η εταιρία αυτή έχε τιμωρηθεί με κάποιο τρόπο; Αποκλείστηκε από τους διεθνείς διαγωνισμούς στη χώρα μας; Της ζητήθηκαν τα 100 εκατομμύρια και άλλα 500 ας πούμε για πρόστιμο που λέει κι ο Μάνος; Ο επιχειρηματίας, που όλη η κοινωνία ξέρει ποιος είναι, που έκανε μπίζνες μαζί της ψάχτηκε, μετρήθηκε και βρέθηκε εντάξει στο ζύγι; Τίποτε. Μηδέν. Και πάνω εκεί ο μέσος πολίτης που διψάει για αίμα και σπέρμα φαντασιώνεται την εκδίκησή του. Ευτυχώς όμως είναι τόσο διάτρητος κι αυτός ηθικά που δεν έχε τα άντερα στην τελική να ανατρέψει τίποτε. Με εμάς τους δημοσιογράφους να βαλλόμαστε πανταχόθεν, αλλά όταν λέμε «ναι, ρε παιδί μου να το βάλω το κεφάλι μου στο ντορβά, φέρε στοιχεία και πάμε δικαστήριο» να κόβουν όλοι ρόδα μυρωμένα...
Θα σας μεταφέρω τούτο: Συζητούσα χτες για ώρες για μια τεράστια υπόθεση διασπάθισης δημόσιου χρήματος που αφορά σε συγκεκριμένο υπουργείο και κοινωνικό τομέα. Τίποτε δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί. Ξέρετε γιατί; Διότι αυτοί που πράττουν σε αυτή τη χώρα έχουν τη συνενοχή όλων μας. Και γιατί οι πιο φανατικοί κατήγοροί τους είτε τρώνε μαζί τους, είτε δεν αναγνωρίζουν καμιά εξουσία στο ίδιο το σύστημα και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του.
Αλλάζω θέμα: Ο κ. Δεληβοριάς, διευθυντής του μουσείου Μπενάκη ήρθε στα μέρη μας, πήγε στο μουσείο, το βρήκε κλειστό 9 η ώρα το πρωί(!), μετά πήγε στο Θέρμο, έφριξε από την κακογουστιά και μετά έδωσε μια συνέντευξη στην «Πολιτεία» όπου λέει ότι οι πόλεις μας δεν βλέπονται και θυμίζουν τουρκομαχαλά, ενώ οι αρχαιολογικοί μας χώροι φιλοξενούν πια κάτι κλαπατσίμπανα και κλαρίνα δεύτερης διαλογής. Μάλιστα. Ερωτώ εγώ τώρα: Όλα αυτά τα πολύ σωστά ο κ. Δεληβοριάς πως τα πάλεψε; Πήρε ποτέ υπό την σκέπη του ένα Θέρμο; Πήγε στα σχολεία να πείσει να μην γράφουν τους εξυπνακισμούς τους στον τοίχο γιατί δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μας ενδιαφέρουν; Πήγε στο Πανεπιστήμιο να συγκρουστεί με εξωπανεπιστημιακούς που θεωρούν ιερό χρέος τους να κάνουν τις σχολές άσχημες γιατί έτσι ήταν και τότε που ήταν εκείνοι φοιτητές; Παρενέβη με την τέχνη του και το μουσείο του σε καμιά Πολεοδομία της χώρας; Έκραξε κανένα καλλιτεχνικό διευθυντή για τις πρωτοποριακές του απόψεις, για το πώς ο Σαλέας πάει με το Ηρώδειο, επώνυμα; Αν όχι, τότε καλές οι συνεντεύξεις αλλά δεν έχουν δράκο. Εδώ φτάσαμε 40 χρονών για να μάθουμε από την εκπομπή «1821» του Σκάι ότι η ιστορία με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και το σύμβολο που ευλογήθηκε μπροστά στους οπλαρχηγούς, ώστε να αρχίσει η Επανάσταση, μάλλον δεν είναι έτσι γιατί ο ίδιος δεν το έχει συμπεριλάβει στα απομνημονεύματά του! Φανταστείτε να έχετε ξεκινήσει την Εθνεγερσία και να μην το γράψετε στα απομνημονεύματα σας!
