Δεν το συνηθίζω αλλά ένα Στέλιο Φούντα θα τον βάλω. Όχι γιατί είναι υποψήφιος αλλά γιατί μου έστειλε ένα κείμενο που πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί. Άλλωστε όπως είδατε εδώ δεν το κάναμε πανηγύρι, ούτε διαφημιστικά βάλαμε ούτε τίποτε. Έ, ένα κείμενο από κάποιον που ξέρει ελληνικά δεν πειράζει. Άλλωστε ήταν ανοιχτός(και είναι ακόμα για ένα 48ωρο) ο Αλητάρχης σε όποιον έχει να γράψει κάτι...
ΑΠΟΧΗ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Παραφράζω ένα από τα πιο γοητευτικά μηνύματα των οικολογικών κινημάτων, ναι εκείνο το γνωστό χαμόγελο που έγραφε «Πυρηνική Ενέργεια; ΟΧΙ ευχαριστώ!!».
Γαλουχήθηκα πολιτικά τότε που τα κινήματα στην Ευρώπη διεκδικούσαν το «μικρό πρωινό της δημιουργίας και όχι τη μεγάλη νύχτα της επανάστασης». Η Ελλάδα ζούσε (και ζει;) τις μεγάλες ιδεολογικές αφηγήσεις. Ιδεολογικές αφηγήσεις Μεσσιανικού τύπου με την Ελπίδα του Θαύματος είτε με κερί στον Άγιο είτε με ψήφο στο Βουλευτή. Κι όταν το θαύμα δεν έρχεται αποστασιοποιούμαστε δηλώνουμε θρησκευτικά ή πολιτικά αδιάφοροι. Απέχουμε από την συζήτηση, από το δημόσιο διάλογο, από την πολιτική πράξη. Δεν καλλιεργήθηκε στη Χώρα μας ο ενδιάμεσος χώρος της «Κοινωνίας των Πολιτών», αυτός που στα Ευρωπαϊκά Κράτη, μέσω των κινημάτων διεκδίκησης (φεμινιστικό, συνδικαλιστικό, καταναλωτικό, οικολογικό, ειρηνιστικό κλπ.) κατάφερε μικρές αλλά σημαντικές λύσεις και νίκες.
Τα κινήματα αυτά βαθιά πολιτικοποιημένα αλλοίωσαν κυβερνητικές πολιτικές, επέβαλαν μέτρα πέρα απ’ το ιδιωτικό- πελατειακό αλλά και πέρα απ’ τη μίζερη καταγγελία.
Εμείς εδώ στη χώρα μας δυσαρεστημένοι που η Δημοκρατία είναι δυναμική και όχι τελεσίδικη έννοια, ανήμποροι να γίνουμε ΠΟΛΙΤΕΣ, γενικολογούμε με αξιωματικό λόγο -ενώ ζούμε σε ένα σχετικό συμπαν- ότι ¨όλοι είναι ίδιοι¨ και δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχουμε σε καμία πολιτική διαδικασία συμπεριλαμβανομένων και των εκλογών.
Η αδυναμία μας εντείνεται τώρα μάλιστα που το Κέντρο (με την οικονομική και ιδεολογική έννοια) κυοφορεί ήδη μια στρέβλωση των προτεραιοτήτων της Τοπικής Κοινωνίας, αλλά και συνολικά του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.
Με όχημα το «ΜΝΗΜΟΝΙΟ» ως «γενικό ισοδύναμο» κάθε πτυχής της ζωής μας ακυρώνεται η συζήτηση για το Τοπικό ,για τη γειτονιά, το σχολείο, το δρόμο, την τοπική Πολιτιστική Παραγωγή , την τοπική οικονομία, τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα κ.ά.
Σερφάροντας πάνω στη δυσαρέσκεια για τη πολύπλευρη χρεωκοπία της Ελληνικής Κοινωνίας το Κέντρο χειραγωγεί την Πολιτική επιθυμία να συζητήσουμε για το τοπικό, επιβάλλοντας ατζέντα σύγχυσης και αμηχανίας, προφανώς για λόγους αυτοπροστασίας του αντι-αυτοδιοικητικού του χαρακτήρα.
Κι όμως ένα αποτελεσματικό Δημοτικό Συμβούλιο ή Περιφερειακό Συμβούλιο μπορεί να αμβλύνει και τις συνέπειες του «Μνημονίου» και τα «λάθη» του «Καλλικράτη». (π.χ. Δημοτικοί παιδικοί σταθμοί χωρίς τροφεία,επιδότηση δημοτικής συγκοινωνίας,προγράμματα μαζικού αθλητισμούκ.λ.π)
Να ξαναγυρίσω στην Ευρώπη ( εσύ μάς μάρανες!), με γοητεύει το Ευρωπαικό πολιτικό κεκτημένο της Αυτοδιοίκησης με κορυφαία παραδείγματα τη διαχείριση απορριμμάτων του Φράιμπούργκ, της Γερμανίας το Πείραμα της Μαριναλέντα, στην Ανδαλουσία.
Το πράσινο και οι ελεύθεροι χώροι σε πόλεις της , τα ποδήλατα και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως τρόποι μετακίνησης,με γοητεύει που όταν ψηφίζουν για τις Κομητείες και τα Καντόνια κοιτούν την αξιοσύνη των υποψηφίων και το τοπικό πρόγραμμα ανάπτυξης εδώ κανείς δεν πληροφορήθηκε τις αρμοδιότητες του αιρετού πια Περιφερεικού Συμβουλίου.Με γοητεύει η συμμετοχή των Πολιτών με δράση μέσα κι έξω απ’ τους θεσμούς. Έτσι φτιάχνουν τους καιρούς που ζουν.Εσύ ακόμα απέχεις;
Στέλιος Φούντας Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου με το συνδυασμό "Σύγχρονο Αγρίνιο-Νέος δήμος, Νέα εποχή"
