H στήλη "Σχολιανά"

Εχει και εκλογικό ενδιαφέρον

"Δυόμιση χιλιάδες χρόνια από το Μαραθώνα

Ίσως οι διατατικές και το κολάν του Γιώργου να μας έκαναν να εστιάσουμε σε λάθος πράγματα αλλά ο μαραθώνιος που έγινε προχθές για τον δυτικό κόσμο είχε μια ξεχωριστή σημασία.

Βλέπετε εδώ, εμείς, μετά το ΟΧΙ που είπε κάποτε ο Μεταξάς εξακολουθούμε να λέμε καμιά πενηνταριά ΟΧΙ στην καθημερινότητά μας, αλλά καλά θα ήταν να θυμηθούμε γιατί ο κόσμος όπου πέρασε ο Διαφωτισμός και όπου κυριάρχησε ο Δίκαιος Λόγος πάνω από τη θρησκοληψία και τον μυστικισμό, γιατί αυτός ο κόσμος εξακολουθεί πεισματικά να μας επικαλείται παρόλο που εμείς οι ίδιοι του έχουμε πολλάκις εξηγήσει ότι δεν γουστάρουμε ρε παιδί μου…

Πρώτα- πρώτα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν ξέρουμε ούτε ποιος ακριβώς έτρεξε την περίφημη διαδρομή για να αναγγείλει τη νίκη των Αθηναίων και των Πλαταιών απέναντι στην πρώτη εκείνη επιδρομή των Ασιατών προς τη περιοχή μας. Το μόνο που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι πέθανε προσπαθώντας: «Ο Φειδιππίδης, ο Φιλιππίδης, ο Ευκλής, ο Θέρσιππος, όποιος, τέλος πάντων, έτρεξε τα περίπου 34 χιλιόμετρα της διαδρομής (τόση υπολογίζεται ότι ήταν τότε η απόσταση από το πεδίο της μάχης του Μαραθώνα ώς την Αθήνα) βεβαίως και δεν μπορούσε να φανταστεί πως από το 1896 κι έπειτα, χιλιάδες αθλητές θα έπαιρναν μέρος σε αγώνες, αρχικά περί τα 40.000 μ. (αυτή ήταν η απόσταση στον πρώτο Ολυμπιακό Μαραθώνιο, στην Αθήνα) και αργότερα 42.195, εις ανάμνησιν της θυσίας του. Ισως, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί και ότι η είδηση, που μετέφερε με το «νενικήκαμεν», η νίκη, δηλαδή, των περίπου 10.000 Αθηναίων και των 1.000 Πλαταιών επί της πολύ μεγαλύτερης στρατιάς του βασιλιά Δαρείου και των στρατηγών, Δάτη και Αρταφέρνη (υπολογίζεται από 20.000 ώς 55.000, αν και κάποιοι υποβαθμίζουν το πλήθος της στρατιάς των Περσών και των συμμάχων τους, υπολογίζοντάς το σε 10.000 - 15.000 άνδρες) το 490 π.Χ. θα είχε την ιστορική σημασία, που αργότερα αποδείχθηκε ότι είχε. Ηταν η νίκη της Δύσης επί της Ανατολής, αλλά «ως φρόνημα, όχι ως γεωγραφία», όπως λέει ο καθηγητής της Ιστορίας, Ευάγγελος Χρυσός, Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία: «Αν η Σαλαμίνα υπήρξε το τέρμα της προσπάθειας της Ανατολής να υποτάξει τη Δύση, ο Μαραθώνας ήταν η αρχή της. Εκεί, για πρώτη φορά, συναντήθηκαν δύο κόσμοι. Η Δύση είδε απέναντι την Ανατολή και είπε “όχι”. Και εννοώ η Δύση ως φρόνημα, όχι ως γεωγραφία. Αυτή είναι η ουσία του Μαραθώνα», τονίζει.,Οι ιστορικοί αποδίδουν τεράστια σημασία στη μάχη του Μαραθώνα για τον πολιτισμό. Θεωρούν ότι η νίκη των Ελλήνων αποτέλεσε νίκη του φωτός επί του σκοταδισμού· ότι χάρη σε αυτήν αναπτύχθηκε και εγκαθιδρύθηκε λίγο αργότερα η δημοκρατία των Αθηνών και, συνεπώς, το δημοκρατικό πολίτευμα εν γένει». Αυτά έγραψε πρόσφατα ο Ν. Κωνσταντόπουλος…

Το άλλο που πρέπει να θυμόμαστε είναι πως και γι΄αυτή τη νίκη όπως και για τις μεγάλες ήττες υπάρχουν μύθοι που δεν σταμάτησαν ούτε κι από το Χριστιανισμό. Λέγεται λοιπόν ότι:

·  Ο Φειδιππίδης καθώς επέστρεφε από τη Σπάρτη διηγήθηκε ότι στην Αρκαδία τον συνάντησε ο θεός Πάνας και του εξέφρασε το παράπονο του, ότι οι Αθηναίοι δεν τον τιμούν όσο πρέπει, παρότι ο ίδιος αγαπάει τη πόλη τους και θα το απεδείκνυε. Οι Αθηναίοι διηγόντουσαν πως κατά τη διάρκεια της μάχης άγριες κραυγές ακούστηκαν και σκόρπισαν το τρόμο στους Μήδους σπέρνοντας πανικό στις γραμμές τους. Η λέξη πανικός ετυμολογείται από τον Πάνα. Αργότερα οι Αθηναίοι έχτισαν σε μια σπηλιά στην Ακρόπολη  ένα ιερό προς τιμή του τραγοπόδαρου ποιμενικού θεού.

·  Ο Πλούταρχος, στο έργο του «Θησεύς», αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν να ανοίγει η γη μπροστά τους και να ξεπροβάλει ο Θησέας από μέσα της κυνηγώντας τους Πέρσες. Ακόμα πολλοί είδαν τον ημίθεο Ηρακλή με το ρόπαλο του να ανοίγει τις σειρές των Ανατολιτών.

·  Από τη φαντασία των αρχαίων μαχητών δεν έλειψε η θεά Αθηνα με το άρμα της, η θεά Αρτεμις με το τόξο της και η θεά Εκάτη(βρε τι μας θυμίζει αυτό με μια γυναίκα μέσα στη μάχη…).

·  Ο Παυσανίας αναφέρει ότι πολλοί Αθηναίοι είδαν και ανθρώπους άγνωστης ταυτότητας(!) να πολεμούν δίπλα τους. Πολλοί είδαν να πολεμάει δίπλα τους ένας χωρικός με άροτρο και να θερίζει τους Πέρσες. Αυτόν τον άντρα τον τίμησαν οι Αθηναίοι μετά τη μάχη και, επειδή δεν ήξεραν το όνομά του, τον ονόμασαν Εχετλαίο (εχέτλη ονομαζόταν η λαβή του αρότρου).

Γιατί όμως τα αναφέρω σήμερα όλα αυτά; Γιατί θα πάτε να ψηφίσετε κα μακάρι να ψηφίσετε για τους σωστούς λόγους και όχι για το παραμύθι που σας ποτίζουν. Γιατί όσοι δεν δέχονται το δίλλημα των εκλογών από την άλλη λένε ότι θα ψηφίσουν κατά των «ξένων». Γιατί από το 1830 που είμαστε ελεύθεροι τα μισά χρόνια είμαστε σε χρεοκοπία επίσημα. Γιατί έχουμε χρεοκοπήσει μέχρι τώρα 5 φορές εν μέσω εθνικού διχασμού, εμφυλίων, πολέμων και με το μισό πληθυσμό(την Αριστερά)στις φυλακές. Γιατί, όμως, ποτέ δεν κάναμε τώρα σαν τις χήρες στο κρεβάτι. Γιατί ποτέ δεν τόλμησαν εκπρόσωποι του κατ’ εξοχήν αστικού κόμματος να το παίξουν απέναντι στο τραπεζικό σύστημα και να αποκαλούν τους αντιπάλους τους «τοπικούς εκπροσώπους του μνημονίου» την ώρα που τάζουν της Μιχαλούς. Γιατί ως έθνος χάσαμε τον προσανατολισμό μας επηρεασμένοι από μια ρητορική που λέει «ας γίνουν όλα στάχτη για να αλλάξουν όλα». Γιατί ο κόσμος δεν θυμάται πια… Αλλά και γιατί ο κόσμος δεν είναι κορόιδο…Γιατί δεν θα μας πουν κάποιοι με το ζόρι πότε θα καταστραφούμε!