Το είδαμε κι αυτο.Δείξιμο με το δάχτυλο και φυλλάδιο με το όνομα το δικό μας και μάλιστα για ένα κείμενο που δεν έχει ΤΙΠΟΤΕ ΜΕΜΠΤΟ και δεν "έδωσε' κανένα και πουθενα.Σε συγκέντρωση αντεξουσιαστών σήμερα άτομα που τα ξέρω και άλλα που δεν τα ξέρω φρόντισαν να ενημερώσουν με διανομή φυλλαδίου το λαό της πόλης ότι είμαι παρακρατικός και μπάτσος-δημοσιογράφος.Δεν πειράζει.Ότι είχα να πω το είπα και δεν έχω να απολογηθώ.Έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση ακριβώς τι παρεξήγησαν άνθρωποι που νόμιζα ότι μπορούν να διαβάσουνΜε δείχνουν με το δάχτυλο αυτοί που σιχαίνονται τη στοχοποίηση και με ξεφωνίζουν για τα πιστεύω μου αυτοι που σιχαίνονται την ανελευθερία.Δυο πράγματα μόνο:Πρωτον αν θέλει κανείς να φοβηθώ δεν πάει έτσι.Πρέπει να φωνάξει μπάτσους ή μπράβους με τους οποίους όλη η κοινωνία ξέρει ότι δεν έχω σχέσεις...
Και δεύτερον όσοι θέλουν χάιδεμα και φύλαγμα και "ότι πείτε εσείς παιδιά" υπάρχουν "συνέδελφοι" που ξέρουν να το κάνουν αυτό και να μη λένε ποτέ μια γνώμη αν είναι να πειραχτούν συγκεκριμένοι χώροι και φίλοι.Α,και μην πάρει κανείς ποτέ να ζητήσει συγγνώμη για τίποτε στο μέλλον.
Η ελευθερία δεν κατακτιέται με τσιτάτα και με συνθήματα.Αποδεικνύεται από το αν μπορείς να ακούσεις τι λέει ο άλλος.
Υ.Γ.Το έντυπο αυτό κάπου τυπώθηκε.Ελπίζω να μην το τύπωσε κανένας κοντά σε κανένα αλήτη- ρουφιάνο-δημοσιογράφο, ή ο συντάκτης του να μην έχει σταυρώσει ποτέ κουβέντα με κανένα αλήτη-ρουφιάνο-δημοσιογράφο.Να τους μισεί όλους εξίσου και όχι όσους δεν τον χαιδεύουν.
Υ.Γ2.Όντως κάτω τα χέρια από τα στέκια και από ην ελευθερία της έκφρασης.
