Δημοσιεύτηκε στη στήλη "Σχολιανά" του Μαχητή.
"Θα σου πω εγώ ποιος είναι παρακρατικός...
Έγινε κι αυτό λοιπόν. Κάποιοι συμπολίτες μου αποφάσισαν ότι καλό θα ήταν να κυκλοφορήσουν το όνομά μου σε φυλλάδιο μαζί με το όνομα της εφημερίδας «δείχνοντας» και «δίνοντας» αμφότερους, ως παρακρατικούς, παπαγαλάκια της αστυνομίας, μπάτσους-δημοσιογράφους κλπ. Ο λόγος είναι ότι στο προηγούμενο φύλλο έγραψα σε ένα ρεπορτάζ (που μάλιστα ήταν συρραφή από δεκάδες άλλα, με το θέμα ζεστό, με επεισόδια στην πόλη και με συγκεχυμένες πληροφορίες), πως υπάρχουν πληροφορίες και για άλλη γιάφκα και κάποιοι μάλλον εννοούν ένα στέκι κοντά εκεί που βρέθηκε η κύρια γιάφκα, οπότε «η πληροφορία ελέγχεται». Είναι η τέταρτη φορά που το επαναλαμβάνω αυτό μπας και γίνει κατανοητό αλλά μάλλον είναι στου κουφού την πόρτα. Άλλωστε το ίδιο επανέλαβα και σε συζήτησή μου με άνθρωπο από τον πολιτικό-κοινωνικό χώρο που συνέταξε το κείμενο και το τύπωσε για να το χαρούν όλοι οι Αγρινιώτες. Το όνομά του δεν έχει σημασία και άλλωστε όσοι με διαβάζουν ξέρουν ότι αποφεύγω να λέω ονόματα. Και ήταν και γνωστός μου...
Εν πάση περιπτώση, πέρα από το προφανές που είναι ότι κάποιος «κούρδισε»-για δικούς του λόγους-άτομα από το συγκεκριμένο χώρο που αμφιβάλω ότι διάβασαν καν το επίμαχο απόσπασμα(σίγουρα δεν το διάβασε ένας νεαρός που μοίραζε φυλλάδια χτες και από τον οποίο πέρασα χτες ξυστά μαζί με το μικρό μου γιο), υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα, λιγότερο ίσως προφανή, που πρέπει να βγάλω από μέσα μου. Πέραν επίσης του εξαιρετικά ενδιαφέροντος ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη να τυπώνει φυλλάδια με προσωπικές βαρύτατες ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΕΣ κατηγορίες κατά συμπολιτών του.
Από τους χιλιάδες λοιπόν «μπάτσους», μπάτσους, εισαγγελείς, ντόπιους και ξένους παράγοντες, πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες αλλά και τους ακόμα περισσότερους παραθρησκευτικούς και άλλους «παρα» που κατά καιρούς έχουν καταπιέσει και αδικήσει το συγκεκριμένο χώρο επιλέχτηκε ο γράφων για να καταγγελθεί ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ και να διασυρθεί στα μάτια και καθαρότερων και πολύ πιο βρώμικων από τον ίδιο(σημ. ήθελα να ήξερα αν γίνεται κατανοητό ότι αυτό αφορά στην κοινωνία της πόλης γενικά...). Για ένα κείμενο μάλιστα που ΔΕΝ ΘΙΓΕΙ το χώρο, άσχετα με το τι καταλαβαίνει ο καθένας. Αυτό θα ήταν τίτλος τιμής αν προερχόταν από κάποιο χώρο σαν την ακροδεξιά ή από τους δεκάδες άλλους που το σινάφι μου χαϊδολογάει και αφήνει στο απυρόβλητο. Από το χώρο όμως που αναπνέει «αύρα ελευθερίας» αποτελεί αιτία προβληματισμού.
Μέχρι σήμερα ήξερα ότι πολλοί αντεξουσιαστές διαφωνούν σφόδρα με το πώς βλέπω και περιγράφω εγώ τα πράγματα. Με κάποιους έτυχε να έχω συζητήσει, ενώ με άλλους επικοινωνώ και στο mail μου για θέματα του blog που διατηρώ. Το ότι κάποια μέρα πιθανώς θα μου εξέφραζε κάποιος από το χώρο τη διαφωνία του ή θα ερχόμασταν σε σύγκρουση, πάνω σε μια συζήτηση, δεν ήταν κάτι ξένο προς την αντίληψή μου. Αλλά το ότι με τρόπο ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ θα επέλεγαν κάποιοι να με καταδείξουν ως υπαίτιο των δεινών τους δεν το περίμενα είναι η αλήθεια. Πρέπει όμως, κάπως, να εξηγήσω αυτή τη συγκυρία... Πιστεύω λοιπόν ότι δεν ήταν η επίμαχη φράση κι ούτε καν το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας. Και άλλα έντυπα και site κατέδειξαν τα ίδια και μάλιστα με περισσότερα στοιχεία. Άρα λογικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για «μαζεμένα» που είχε ο χώρος στην αφεντιά μου και στην εφημερίδα. Κάτι που σιγόβραζε και έπρεπε να βρει διέξοδο. Και μέχρι εδώ θα το καταλάβαινα και μπορεί να το έβλεπα με οργισμένη κατανόηση. Όμως επειδή ζούμε σε περίεργους καιρούς και όλοι είμαστε πολιτικά όντα πρέπει να τονίσω στους φίλους δυο παρενέργειες
Η πρώτη έχει να κάνει με ένα κλίμα φόβου που πάει να καλλιεργηθεί σε όσους ασχολούνται με το χώρο. Να μην πει και να μην γράψει αυτά που ξέρει. Να το βουλώσει. Όπως λέει και μια αφίσα «Τσιμουδιά»... Σε αυτό καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του και σε τελική ανάλυση ο καθένας ή θα κρυφτεί ή θα πει αυτό που πιστεύει. Πολλές φορές βέβαια αυτό που πιστεύουμε έρχεται σε αντίθεση με τα ειωθότα, στην περίπτωσή μας με το πώς έχουν συνηθίσει κάποιοι «συνάδελφοι». «δημοσιογράφοι» να απενοχοποιούν τη ζωή τους και το ότι έχουν προσκυνήσει όλες τις εξουσίες, με το να επικαλούνται την επαναστατική τους προέλευση, το πόσο «αριστεροί» ή το πόσο «αντεξουσιαστές» υπήρξαν.
Η δεύτερη παρενέργεια όμως είναι σοβαρότερη: Έχει να κάνει με το γεγονός ότι-μέρες που είναι-υπάρχει σοβαρή περίπτωση να έχουμε αύριο-μεθαύριο εξελίξεις στο μέτωπο της «τρομοκρατίας» και να έχουμε ανάγκη για να γίνουν νέες ανακοινώσεις και νέα ρεπορτάζ. Τότε πρέπει το σινάφι μου να τελεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη του δημόσιου κραξίματος; Και ποιος λέει ότι κάποιοι που δεν έχουν και πολύ μυαλό δεν θα θελήσουν να ανταποδώσουν όποιο πλήγμα δεχτεί ο «χώρος τους» σε ανθρώπους που έχουν στοχοποιηθεί, από κατά τα άλλα, υπερασπιστές της ελευθερίας;
Ας μη γελιόμαστε. Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να ίσχυαν αν ο γράφων αυτές τις γραμμές είχε- που και που- και κανένα θέμα από την αστυνομία. Αν ρώταγαν, όμως, κάποιον παλιό συνάδελφο ή κάποιο μπάτσο(σε εισαγωγικά ή όχι)όσοι μας έκραξαν σε δημόσια θέα, θα ήξεραν ότι αυτή εδώ η εφημερίδα πάσχει από αστυνομικό ρεπορτάζ. Κι αν παίζει τα δελτία της ή έχει κανένα θέμα είναι γιατί είναι πενήντα χρόνια εφημερίδα. Σε ότι με αφορά δεν ξέρω ούτε πως τον λένε τον διοικητή και έχω φροντίσει να μην ξέρει ούτε αυτός. Οπότε λάθος πληροφορίες δόθηκαν και λάθος «κούρδισμα» έπεσε.
Αυτά. Δεν έχω όρεξη να απολογηθώ κιόλας. Ο καθένας θα πάρει το βάρος και το αντίτιμο των πράξεων και των λόγων του. Για το τέλος ένα συνθηματάκι:
«Το δίκιο το έχουν όσοι έχουν καθαρή ζωή. Και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι».
Υ.Γ. Λευτεριά στα στέκια ΟΛΩΝ."
Γ.Σ.
