Διαβάζοντας ότι από τη δημόσια περιουσία -που ανησυχούν όλοι μην τυχόν και μας την πάρουν οι Φράγκοι-το 40% και πλέον είναι καταπατημένο(αυτό εξηγεί πολύ το στρίτζωμα διαφόρων...)μου ήρθε ταμάμ ένα mail που το ανακάλυψα κάνοντας ένα καθαρισματάκι.Πάει δυο μήνες πρίν αλλά είναι πάντα επίκαιρο.Δείχνει πόσο παραμύθι έχουμε πεί όλοι για τις γενιές μας και για τα καλά τα χρόνια τα δικά μας...Δίπλα από το κείμενο με χτυπητό γράμμα θα βάλω τις,,,παρατηρήσεις μου.Φίλε Βασίλη να με συμπαθάς αλλά έτσι μου ήρθε.Με πολύ χολή για την παραμύθα που έχουμε φάει:
Αφιερωμένο σε όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...(Σ.Ούτε κι εγώ..)
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:(Σ.Αυτό ξαναπές το,ειδικά περιμένοντας να ξυρίσουν τα ποδια τους οι θεούσες για να κάνουμε σεξ..)
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.(Σ.Μετά έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες στις χριστιανικές ενώσεις για να μας κάνουν το μυαλό πουρέ και να μας τραβάνε από τις φαβορίτες...)
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...(σ.λογικό...ήταν τόσο συχνοί...)
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί…(σ. είμαστε;) Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.(σ. συγχαρητήρια!να το ξανακαθιερώσουμε στα πλαίσια της ανυπακοής...) Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.(σ. πες τα μεγαλε!) Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.(σ.αυτός είναι και ο λόγος που έχω 50 συνομίληκους πεθαμένους,αλλά για πάντα όμως...) Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.(σ. πολλοί πάθαμε τέτανο και κληρονομικές ασθένειες που θα μάθουμε σε χρόνια...)
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.(σ. πάθαμε αλλά μην το κάνουμε και θέμα...)
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.(σ. δεν μας λες γιατί όμως...μήπως γιατί δεν είχε κατέβει ακόμη όλος ο Κάυκασος,τα Βαλκάνια και η Ασιατική Ήπειρος στη γειτονιά;τζιζζζζ, αυτό,κάνει κακό...) Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»(σ. ούτε τώρα υπάρχει)
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.(σ.!!!!Το ξύλο που τρώγαμε από πατεράδες άλλων δεν περιγράφεται...) Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.(σ.ου,χχα,χα,χα ένας από τους λαούς με τους περισσότερους χαμένους από καρδιακά...) Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.(σ.!!!!πες μου αν είσαι σοβαρός...αν έχεις το θεό σου...) Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.(σ. μην το λες,μην το λες) Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.(σ.αυτό ματαξαναπές το...)
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.(σ. που ακόμα τους ψάχνουμε οι περισσότεροι αν και εγώ είμαι τυχερός,έχω δυο τρεις...) Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.(σ. εδω καμιά αντίρρηση εκτός από τις οικογενειακές σχέσεις που καναν τους μισούς από μας 40 χρονών να μην έχουν δικη τους οικογένεια...)
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;(σ.θα έλειπε ο Γιαραμπής φαίνεται...)
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!(σ. είπες κι άλλο ένα σωστό...)
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια(σ.το παιδί του κόκα κόλα είσαι;) και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.(σ,δε θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά έχεις ακούσει ότι η μετάλλαξη για τον καρκίνο γίνεται όταν είσαι μικρός;)
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P(σ. πρώτον δεν τα ρίχναμε,μας σπάγαν τα ούμπαλα και δεύτερον με τα chat room εχεις δίκιο...)
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.(σ. μη συζητάς! μιλάμε για πολυ ωριμότητα,επιτυχία, πρόοδο,ΔΝΤ...)
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...(σ. μετά να πας να γλύψεις το ΠΑΣΟΚ για να μπεις στο δημόσιο, μετά να πέσεις από τα σύννεφα γιατί έχουμε φαληρίσει,μετά να λες ψέματα ότι φταίνε οι πολιτικοί, μόνο, ενώ φταις κι εσύ και μετά να φτιάξεις ένα μπορντελάκι χωρίς τσα-τσα που το λένε Ελλάδα...)
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.(Σ.Μετά έπρεπε να περιμένουμε δυο ώρες στις χριστιανικές ενώσεις για να μας κάνουν το μυαλό πουρέ και να μας τραβάνε από τις φαβορίτες...)
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...(σ.λογικό...ήταν τόσο συχνοί...)
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί…(σ. είμαστε;) Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.(σ. συγχαρητήρια!να το ξανακαθιερώσουμε στα πλαίσια της ανυπακοής...) Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.(σ. πες τα μεγαλε!) Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.(σ.αυτός είναι και ο λόγος που έχω 50 συνομίληκους πεθαμένους,αλλά για πάντα όμως...) Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.(σ. πολλοί πάθαμε τέτανο και κληρονομικές ασθένειες που θα μάθουμε σε χρόνια...)
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.(σ. πάθαμε αλλά μην το κάνουμε και θέμα...)
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.(σ. δεν μας λες γιατί όμως...μήπως γιατί δεν είχε κατέβει ακόμη όλος ο Κάυκασος,τα Βαλκάνια και η Ασιατική Ήπειρος στη γειτονιά;τζιζζζζ, αυτό,κάνει κακό...) Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»(σ. ούτε τώρα υπάρχει)
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.(σ.!!!!Το ξύλο που τρώγαμε από πατεράδες άλλων δεν περιγράφεται...) Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.(σ.ου,χχα,χα,χα ένας από τους λαούς με τους περισσότερους χαμένους από καρδιακά...) Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.(σ.!!!!πες μου αν είσαι σοβαρός...αν έχεις το θεό σου...) Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.(σ. μην το λες,μην το λες) Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.(σ.αυτό ματαξαναπές το...)
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.(σ. που ακόμα τους ψάχνουμε οι περισσότεροι αν και εγώ είμαι τυχερός,έχω δυο τρεις...) Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.(σ. εδω καμιά αντίρρηση εκτός από τις οικογενειακές σχέσεις που καναν τους μισούς από μας 40 χρονών να μην έχουν δικη τους οικογένεια...)
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;(σ.θα έλειπε ο Γιαραμπής φαίνεται...)
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!(σ. είπες κι άλλο ένα σωστό...)
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια(σ.το παιδί του κόκα κόλα είσαι;) και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.(σ,δε θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά έχεις ακούσει ότι η μετάλλαξη για τον καρκίνο γίνεται όταν είσαι μικρός;)
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P(σ. πρώτον δεν τα ρίχναμε,μας σπάγαν τα ούμπαλα και δεύτερον με τα chat room εχεις δίκιο...)
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.(σ. μη συζητάς! μιλάμε για πολυ ωριμότητα,επιτυχία, πρόοδο,ΔΝΤ...)
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...(σ. μετά να πας να γλύψεις το ΠΑΣΟΚ για να μπεις στο δημόσιο, μετά να πέσεις από τα σύννεφα γιατί έχουμε φαληρίσει,μετά να λες ψέματα ότι φταίνε οι πολιτικοί, μόνο, ενώ φταις κι εσύ και μετά να φτιάξεις ένα μπορντελάκι χωρίς τσα-τσα που το λένε Ελλάδα...)
Εν κατακλείδι: Παπάρια μάντολες!Ωραιοποίηση μιας εποχής που απλά ήματσαν νέοι....Ακόμα και για τη νιότη τους στο Μεσοπόλεμο να σου πουν τα παπούδια,με νοσταλγία θα στην παρουσιάσουν.Ας πούμε την αλήθεια: Σκατά τα κάναμε!
